PVV: Ereschuld
|
|
Op woensdag 7 juni 2023 trok een bus vol vertegenwoordigers van gemeenteraden, waterschappen en provincie naar Den Haag om het debat te volgen over het rapport van de Parlementaire Enquêtecommissie Aardgaswinning Groningen.
Vroeg werd er opgestapt in Winschoten waarna een stop volgde in Hoogezand en Hoogkerk. Van daar verder naar Den Haag in het tijdelijk onderkomen van de Tweede Kamer. Op tijd aangekomen kon lang niet iedereen plaats nemen op de publieke tribune maar er waren ruimtes ingericht waar je het debat toch kon volgen op grote schermen.
Direct kwam om 11:00 uur kwam Premier Rutte aan het woord gaf een korte inleiding en ging vragen beantwoorden die al eerder waren gesteld. Vragen over de laatste 10 jaar van de aardgaswinning. Opnieuw werd duidelijk dat financieel gewin hoger stond dan de veiligheid van de Groningers.
Wie vervolgens had gedacht dat het debat over de Groningers zou gaan kwam bedrogen uit. Alle kopstukken van de politiek gingen los op de rol van de premier. Niet Groningen stond centraal maar het handelen en wandelen van premier Rutte. Die begon zich in allerlei bochten te wringen om maar niet verantwoordelijk te zijn. Gegoochel met jaartallen, woordspelingen, wegduiken voor zijn verantwoordelijkheid. Per saldo gaf hij de Tweede Kamer nog het verwijt dat ze het niet begrepen en twee dingen door elkaar haalden.
Het wrange was wel dat Rutte een al lang vertrokken minister (Kamps) als kapstok gebruikte en eigenlijk de schuld gaf. Die minister had gezegd dat het wel meeviel en Rutte geloofde hem. Die had gezegd dat er meer gas gewonnen kon worden en Rutte geloofde hem. Nooit was er enige controle op zijn eigen beleid.
De dag vorderde, er werd geluncht, het debat ging verder wat nogmaals niet over Groningers ging maar over Rutte. Daar waren we niet voor gekomen en we wilden resultaten zien of op zijn minst horen hoe Groningen geholpen ging worden en wat de ereschuld nu ging inhouden.
Een motie van wantrouwen naar de persoon Rutte werd ingediend maar de coalitie hield de rijen gesloten en premier Rutte kon aanblijven.
Het werd laat en na het diner moesten we gezien de tijd terug naar Groningen.
Met een katerig gevoel werd weer in de bus gestapt.
Vroeg werd er opgestapt in Winschoten waarna een stop volgde in Hoogezand en Hoogkerk. Van daar verder naar Den Haag in het tijdelijk onderkomen van de Tweede Kamer. Op tijd aangekomen kon lang niet iedereen plaats nemen op de publieke tribune maar er waren ruimtes ingericht waar je het debat toch kon volgen op grote schermen.
Direct kwam om 11:00 uur kwam Premier Rutte aan het woord gaf een korte inleiding en ging vragen beantwoorden die al eerder waren gesteld. Vragen over de laatste 10 jaar van de aardgaswinning. Opnieuw werd duidelijk dat financieel gewin hoger stond dan de veiligheid van de Groningers.
Wie vervolgens had gedacht dat het debat over de Groningers zou gaan kwam bedrogen uit. Alle kopstukken van de politiek gingen los op de rol van de premier. Niet Groningen stond centraal maar het handelen en wandelen van premier Rutte. Die begon zich in allerlei bochten te wringen om maar niet verantwoordelijk te zijn. Gegoochel met jaartallen, woordspelingen, wegduiken voor zijn verantwoordelijkheid. Per saldo gaf hij de Tweede Kamer nog het verwijt dat ze het niet begrepen en twee dingen door elkaar haalden.
Het wrange was wel dat Rutte een al lang vertrokken minister (Kamps) als kapstok gebruikte en eigenlijk de schuld gaf. Die minister had gezegd dat het wel meeviel en Rutte geloofde hem. Die had gezegd dat er meer gas gewonnen kon worden en Rutte geloofde hem. Nooit was er enige controle op zijn eigen beleid.
De dag vorderde, er werd geluncht, het debat ging verder wat nogmaals niet over Groningers ging maar over Rutte. Daar waren we niet voor gekomen en we wilden resultaten zien of op zijn minst horen hoe Groningen geholpen ging worden en wat de ereschuld nu ging inhouden.
Een motie van wantrouwen naar de persoon Rutte werd ingediend maar de coalitie hield de rijen gesloten en premier Rutte kon aanblijven.
Het werd laat en na het diner moesten we gezien de tijd terug naar Groningen.
Met een katerig gevoel werd weer in de bus gestapt.
